De “Ik-boodschap” is een communicatievaardigheid ontwikkeld door Thomas Gordon, die ouders, leraren, en andere verzorgers helpt om op een effectieve en respectvolle manier met kinderen te communiceren. In plaats van een kind de schuld te geven of aan te vallen, draait de Ik-boodschap om het uiten van je eigen gevoelens en behoeften op een manier die minder bedreigend is voor het kind. Dit bevordert wederzijds begrip en respect, en kan helpen om conflicten op te lossen of te voorkomen.

Hoe werkt de Ik-boodschap?

De Ik-boodschap bestaat uit drie delen:

1. De beschrijving van het gedrag: Dit is een objectieve beschrijving van wat je hebt waargenomen, zonder oordeel of verwijt. Bijvoorbeeld: “Wanneer je je speelgoed op de grond laat liggen…”
2. Het effect van dat gedrag: Leg uit welk effect het gedrag op jou heeft. Bijvoorbeeld: “… kan ik erover struikelen en mezelf bezeren.”
3. Je gevoel over dat effect: Deel hoe het gedrag je doet voelen. Bijvoorbeeld: “Dat maakt me bezorgd.”

Door deze structuur te volgen, laat je zien wat het gedrag met jou doet, zonder de ander te beschuldigen of te bekritiseren. Dit vergroot de kans dat het kind ontvankelijk is voor je boodschap en bereid is om het gedrag aan te passen.

Waarom de Ik-boodschap?

De Ik-boodschap helpt om de communicatie open en eerlijk te houden. In plaats van dat kinderen zich aangevallen voelen en in de verdediging schieten, leren ze de impact van hun gedrag op anderen te begrijpen. Het bevordert empathie en verantwoordelijkheid, wat belangrijk is voor hun sociale en emotionele ontwikkeling.

Voorbeeld van een Ik-boodschap in de praktijk:

Stel dat je kind het licht aan laat staan in een kamer nadat ze zijn weggegaan. In plaats van te zeggen: “Je bent altijd zo slordig!” (een Jij-boodschap), zou je een Ik-boodschap kunnen gebruiken: “Wanneer het licht aan blijft staan, verspilt dat energie en dat maakt me bezorgd over de elektriciteitsrekening.”

Deze manier van communiceren helpt bij het oplossen van conflicten en vermindert de kans op escalatie, omdat de focus ligt op het delen van gevoelens en het creëren van begrip in plaats van op beschuldigen.

---

The “I-Message” by Thomas Gordon

The “I-message” is a communication skill developed by Thomas Gordon that helps parents, teachers, and other caregivers communicate with children in an effective and respectful manner. Instead of blaming or attacking the child, the I-message focuses on expressing your own feelings and needs in a way that is less threatening to the child. This fosters mutual understanding and respect, and can help resolve or prevent conflicts.

How Does the I-Message Work?

The I-message consists of three parts:

1. Description of the Behavior: This is an objective description of what you observed, without judgment or blame. For example: “When you leave your toys on the floor…”
2. The Effect of That Behavior: Explain the effect the behavior has on you. For example: “… I might trip over them and hurt myself.”
3. Your Feeling About That Effect: Share how the behavior makes you feel. For example: “That makes me worried.”

By following this structure, you show the impact of the behavior on you without accusing or criticizing the other person. This increases the likelihood that the child will be receptive to your message and willing to adjust their behavior.

Why the I-Message?

The I-message helps keep communication open and honest. Instead of making children feel attacked and defensive, they learn to understand the impact of their behavior on others. It promotes empathy and responsibility, which are important for their social and emotional development.

Example of an I-Message in Practice:

Suppose your child leaves the lights on in a room after they leave. Instead of saying, “You’re always so careless!” (a You-message), you could use an I-message: “When the lights are left on, it wastes energy, and that makes me worried about the electricity bill.”

This way of communicating helps in resolving conflicts and reduces the chance of escalation, as the focus is on sharing feelings and creating understanding rather than blaming.